Overdekte straat
De school is daarom ontworpen als een overdekte straat, die de Hollandsche IJssel en de Hoge Dijk met elkaar verbindt. Van beide zijden komen leerlingen en docenten, lopend of op de fiets of per auto. De straat is een belangrijke architectonische metafoor in het ontwerp geworden, met net als in een echte stedelijke straat een publieke en een private component.
Beneden in de straat heerst de grootste bedrijvigheid en is de school zo openbaar mogelijk. Hier liggen de lokalenclusters die door alle leerlingen gebruikt worden, zoals de expressievakken. De aula maakt, als een plein, deel uit van de straat.
In de binnenstraat komen – net als in een binnenstedelijke straat – verschillende vormen van bedrijvigheid voor: een restaurant, ateliers en werkplaatsen voor het voorbereidend beroepsonderwijs, een bibliotheek.
Home Base
On the higher floors, the classroom clusters are situated along the street like separate houses. Here, the students have their home base and tranquility prevails. They attend most of their classes in their own “study house.” The school’s approach was not to have the students move from classroom to classroom after each lesson, but rather the teachers. At the staggered entrances to the classrooms, study nooks have been designed where students can work independently or in pairs.
Between the classroom clusters on the first floor, along the street, the media center with computer and study areas is located, where students can gather information.
The height difference between the workshops and specialized classrooms is resolved by creating a level difference in the street, in line with the ground levels. This creates a natural stage for performances and presentations in the street, which is used as a separate remaining space for first-year students during the day.
To keep the different “study houses” with their brick facades maximally detached from each other and allow as much daylight as possible, the street-facing facades are kept maximally transparent. The transition from inside to outside is minimized. By dividing the large building into smaller volumes, it acquires a scale that fits well with that of Hoge Dijk, but also feels pleasant for the students.
